بیدارخواب

در قسمت دوم سعی کردم که ایرادات فنی قسمت اول را بپوشانم، و حتی به دنبال مقاله ای جدی تر گشتم. ایندفعه حتی از فرایند تولید پادکست هم لذت بردم. با اینکه پادکست اول همونطور که لیاقتش بود شنیده نشد، ولی حذفش نمیکنم تا شاید روزی نگاه کردن به این نقطه ی آغاز بد برایم خوشایند و لذت بخش باشد. هنوز اما در انجام مراحل کار سرعت پایینی دارم. اکانت توییتر و تلگرام هم برای دیده شدن پادکست ساختم. با اینکه مخاطب این پادکست اول از همه خودم هستم ولی پیدا کردن آدم های هم دغدغه ی دیگر میتواند مرا وادار و تشویق به حرکت کند. اینبار برخلاف قبل فایل پادکست را در وبلاگ قرار نمی دهم تا بتوانم به یک آمار دقیق درباره ی شنونده های بیدارخواب برسم. 

در این قسمت مقاله ی بسیار روشنگری از جناب رضا براهنی خوانده ام، البته با دخل و تصرف برای راحت شنیده شدن که امیدوارم ببخشایند. مقاله به ما می گوید که چطور تحولات تاریخی و اجتماعی  می تواند داستان را از نظر فرمی و محتوایی تغییر بدهد. حکایت در دورال فئودالیسم چگونه ساختاری داشته و قصه ای که پس از رنسانس در اروپا و انقلاب مشروطه در ایران شکل می گیرد چگونه است. 

پس از خواندن این مقاله، برایم روشن شد، حال که داستان اینقدر با روح حاکم بر جامعه پیوند دارد، پس برای خلق اثری زنده باید با این روح مرتبط بود، و فرم و تکنیک نمی تواند از ذهن مطلق منفک از جامعه بیاید. همچنین تجربه ی فرمیک و تکنیکی که در سایر نقاط دنیا مقبول افتاده است هم بدون اینجایی شدن بی معنا خواهند بود. 

لینک خرید کتاب

طاقچه